అబ్దుల్ రహిం శంషుద్దీన్ రంగారీ

     
     
04.08.2017 శుక్రవారమ్

ఓమ్ సాయి శ్రీసాయి జయజయ సాయి

సాయి బంధువులకు బాబావారి శుభాశీస్సులు

      

శ్రావణ శుక్రవార శుభాకాంక్షలు

ఆకాలంలో బాబాకు ముస్లిమ్ భక్తులు కూడా వుండేవారు.  వారిలో ఒకరయిన శ్రీ అబ్దుల్ రహిం శంషుద్దీన్ రంగారీ గురించి ఈ రోజు తెలుసుకుందాము.  ఆయన గురించి శ్రీ సాయి సురేష్ గారు పంపించారు. శ్రీ హెచ్.హెచ్. నరసింహస్వామి గారు వ్రాసిన   Life of Saibaba - Volume III నుండి గ్రహింపబడినది.

అబ్దుల్ రహిం శంషుద్దీన్ రంగారీ

థానా నివాసి అబ్దుల్ రహీం శంషుద్దీన్ రంగారీ 1913వ సంవత్సరంలో మొదటిసారిగా సాయిబాబాను కలుసుకున్నాడు.  ఆ సమయంలో అతని భార్య ఏదో తెలియని వ్యాధితో బాధపడుతూవుంది. ఆమె గొంతు మరియు దవడల వాపుతో ఏమీ తినలేకపోయేది. వైద్య సహాయం ఏమాత్రం ఉపశమనం కలిగించలేదు. కాబట్టి, తన భార్య వ్యాధి నివారణ కోసం, అతను ఒక స్థానిక న్యాయవాది ఆర్.జె గుప్తా సలహా మేరకు అనారోగ్యంతో బాధపడుతున్న తన భార్యను తీసుకుని ఎంతో ఆశతో బాబా దర్శనానికి వెళ్లాడు. ప్రయాణం ప్రారంభించినప్పుడు ఆమె ఏమీ తినలేని పరిస్థితిలో వుంది. కానీ వారు ఇగత్ పురికి వెళ్ళినప్పుడు, ఆమె టీ త్రాగగలిగింది. నాసిక్ లో కొంచెం ఆహారం తీసుకోగలిగింది. షిర్డీ చేరేసరికి ఆమె పరిస్థితి బాగా మెరుగుపడింది.

           

వారు షిర్డీ చేరాక, అతను మాత్రమే మశీదు లోనికి వెళ్లి బాబాకు నమస్కరించాడు.

అప్పుడు బాబా “నీవు ఎందుకు వచ్చావు? నీకు ఏం కావాలి?”  అని అడిగారు.

అతను “నా భార్య గొంతు, దవడల వాపుతో బాధపడుతుంది” అని సమాధానమిచ్చాడు.

"ఆమెను లోపలికి రమ్మను" అని బాబా అన్నారు.

అప్పుడు ఆమె మశీదు లోపలికి వచ్చి బాబా పాదాలకు నమస్కరించింది.

బాబా ఆమె తలపై చేయివేసి, 'ఖుదా అచ్ఛా కరేగా' (భగవంతుడు మంచి చేస్తాడు) అని అన్నారు.

అప్పుడు రంగారీ, బాబాకు ఒక రూపాయి నాలుగు అణాలు దక్షిణ సమర్పించుకున్నాడు. బాబా దానిని స్వీకరించి అతనికి ఊదీ ఇచ్చారు. వారు రెండు గంటల సమయం అక్కడే బాబా సన్నిధిలో ఉన్నారు. అతడు అక్కడున్న రెండు గంటల కాలంలో బాబాతో మాట్లాడింది చాలా తక్కువ.

 రెండు గంటలు గడిచిన తరువాత ఆమె గొంతు, దవడ వాపులు  ఉపశమనం చెందుతూ ఉండటంతో అక్కడినుండి బయలుదేరాలని అనుకున్నాడు రంగారీ. కాని బాబా వారిని అక్కడే ఉండమన్నారు. కాని రంగారీ,  అతని భార్య రెండేళ్ళ కొడుకుతో కొత్త ప్రదేశంలో ఉండటం ఇష్టంలేక బాబా అనుమతి తీసుకోకుండా ఇంటికి బయలుదేరారు. వారు అందుకు పరిహారం చెల్లించవలసి వచ్చింది.

వారు వెడుతున్న టాంగా  ఇరుసు రాత్రి 10 గంటలకు ప్రయాణం మధ్యలో విరిగిపోయింది. అక్కడ మరి ఏ ఇతర వాహనాలు అందుబాటులో లేవు. అతను, అతని భార్య మరియు బిడ్డ ఆ రాత్రి వేళ అన్ని మైళ్ళ దూరం అటు వెనకకు నడవలేరు, అలా అని ముందుకు వెళ్ళలేని పరిస్థితులలో చిక్కుకున్నారు. అది ఒక నిర్మానుష్యమయిన రహదారి మరియు వాతావరణం కూడా బాగాలేదు. తలదాచుకునేందుకు చోటు లేక చలిలో వణుకుతూ రెండు గంటలు గడిపారు. ఏమి చేయాలనేది అతనికి తోచలేదు. బాబా అనుమతి లేకుండా బయలుదేరినందుకు అతను పశ్చాత్తాపపడ్డాడు.

అర్ధరాత్రి దాటిన తరువాత ఏదో బండి వస్తున్న చప్పుడు వినిపించింది. “థానావాలా, థానావాలా” అని బండితోలే వ్యక్తి అరుచుకుంటూ వస్తున్నాడు. టాంగా దగ్గరకు రాగానే రంగారీ టాంగాను ఆపి, “నేనే ఆ థానావాలా” అని చెప్పాడు. అప్పుడు ఆ టాంగావాడు “బాబా మిమ్మల్ని తీసుకొని రమ్మని పంపించారు” అని చెప్పాడు. అప్పుడు వాళ్ళు టాంగా ఎక్కి రాత్రి 2 గంటలకు షిర్డీ చేరుకున్నారు. వాళ్ళని చూస్తూనే బాబా, “మీరు అనుమతి లేకుండానే వెళ్ళారు. కాబట్టి, మీకు ఈ విధంగా జరిగింది” అన్నారు. వెంటనే రంగారీ తాను చేసిన తప్పుకు బాబాను క్షమాభిక్ష కోరారు. అప్పుడు బాబా, 'ఉదయం వరకు వేచి ఉండండి'  అని చెప్పారు.

ఉదయం బాబా భిక్ష నుండి తిరిగి వచ్చిన తరువాత కొంత రొట్టె మరియు కూర తినమని వారికి ఇచ్చారు. బాబా ఇచ్చిన రొట్టెను అతని భార్య తినగలిగింది. తరువాత బాబా అతనితో, 'నీవు వెళ్ళవచ్చు' అన్నారు. అతను వెళ్లి టాంగా  కోసం చూశాడు, కాని ఎక్కడా టాంగా కనిపించక బాబా వద్దకు తిరిగి వచ్చాడు. బాబా “నీవు ఇప్పుడు వెళ్ళవచ్చు, టాంగా అక్కడ ఉంది చూడు” అన్నారు. అతడు చూస్తే టాంగా ఉంది. అంతవరకు కనిపించని టాంగా అంతలోనే అకస్మాత్తుగా ఎలా వచ్చిందో అని అతను చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు.

అతడు బాబా నుదుట చందనం అద్ది ఉండడం గమనించి, “ముస్లింలు అలా గంధం పూసుకోరు కదా! మరి మీరు ఎలా అంగీకరించారు?” అని బాబాను అడిగాడు.

అప్పుడు బాబా, “జైసా దేశ్, వైసా వేష్ (ఏదేశంలో ఉంటే ఆదేశకాల పరిస్థితులకు అనుగుణంగా నడుచుకోవాలి). ఇక్కడి వారు వారి వారి దైవాలను పూజించడానికి బదులు నన్ను వాళ్ళ దేవునిగా భావించి  పూజిస్తున్నారు. వారిని అసంతృప్తి పరచడమెందుకు? నా వరకూ నేను భగవంతునికి బానిసనే” అన్నారు.

ఆయనే మళ్ళీ “నీవు నిన్న వచ్చి ఉంటే బాగుండేది. ఇక్కడ సంగీతకచ్చేరి జరిగింది. నేను రాత్రంతా దుఃఖిస్తూనే ఉన్నాను. వీళ్ళంతా నన్ను ‘తిట్టారు’ ”  అన్నారు.

“వాళ్ళు మిమ్మల్ని ఎందుకు తిట్టారు?” అనడిగితే,

బాబా, “నేను ‘తిట్టారు’ అని చెబితే అందరూ అర్ధం చేసుకోలేరు. కానీ నీవు అర్ధం చేసుకోగలవు” అన్నారు.

నిజానికి ‘తిట్టారు’ అన్నమాటకు సూఫీ పరిభాషలో ‘వినోద పరిచారు’ అని అర్థమని అతనికి తెలుసుగనుక, “భగవంతుని స్థుతిస్థుంటే ఆయనపై ప్రేమ ఉన్న భక్తులు దుఃఖిస్తారు, నవ్వుతారు, లేదా నృత్యం చేస్తారు” అని అతను బాబాతో అన్నాడు.

బాబా “అంతే! సరిగా చెప్పావు. నీ గురువు నీకున్నారు కదా!” అన్నారు.

అందుకు అతడు “అవును ఉన్నారు. హబీబ్ ఆలీషా చిస్తీ నిజామీ” అని చెప్పారు.

అందుకే “నీకు అర్థం అయ్యింది” అన్నారు బాబా.

చిస్టీ  గురువు ఎక్కడికి వెళ్ళినా ఎల్లాపుడూ కూడా సంగీత కళాకారులు వెంటే ఉండేవారు.  వారు పాడే పాటలతో ఆయన సమాధిస్థితిలోకి వెళ్ళేవారు.

అతను షిర్డీ వెళ్ళినది ఆ ఒక్కసారే. కాని తొలిసారి బాబా దర్శనంతోనే అతనికి బాబాపై స్థిరమైన విశ్వాసమేర్పడింది. అతడు రోజూ నిద్రించేముందు బాబాని తలుచుకొనేవాడు. అతను ఆర్తిగా బాబాని తలుచుకున్నప్పుడు బాబా అతనికి దర్శనమిచ్చేవారు.

(Source: Life of Saibaba Volume 3. by Sri.B.V.Narasimha Swamiji)

(సర్వం శ్రీసాయినాధార్పణమస్తు)