ఈ సమాజంలో మానవత్వము ఇంకా బ్రతికే ఉంది - 7

     
        
24.05.2017 బుధవారమ్

ఓమ్ సాయి శ్రీసాయి జయజయ సాయి

సాయి బంధువులకు బాబావారి శుభాశీస్సులు

ఈనాటి సమాజములో మానవత్వము ఇంకా బ్రతికే ఉంది

(శ్రీ సాయిబానిస నిజ జీవితములోని అనుభవాలు)

సంకలనం : ఆత్రేయపురపు త్యాగరాజు

7.  మానవ సేవయే మాధవసేవ

అ.    నిర్మల శిశుభవన్ – సికింద్రాబాద్

మన ఇళ్ళలో ఒక శిశువు జన్మించినపుడు, ఆ ఇంటిలోని పిల్లలు, పెద్దలు సంబరాలు చేసుకొంటారు.  మిఠాయిలను పంచుకొంటారు.  ఆ శిశువు పెరుగుతుంటే అచ్చట, ముచ్చట పేరిట పండగలు చేసుకొంటాము. 
               
మరి తల్లి, తండ్రి ఎవరో తెలియక అనాధపిల్లల ఆశ్రమంలో పెరిగి పెద్దవారుగా అవుతున్న ఆ పిల్లల గురించి ఎవరైన ఒకసారి ఆలోచించారా?  



ఒక్కసారి మీ పట్టణములోని అనాధ పిల్లల ఆశ్రమానికి వెళ్ళండి.  ఆ పిల్లలతో మీప్రేమను పంచుకోండి.  అప్పుడు మీకు మానవతా దేవతయొక్క ఆశీర్వచనాలు లభిస్తాయి.

                               

నేను, నాభార్య, మాసాయి దర్బార్ కార్యకర్తలందరం కలసి అనేకసార్లు సిదింద్రాబాద్ లోని నిర్మలశిశుభవన్ కు వెళ్ళాము.  ఆ పిల్లలతో కలసి ఆటపాటలలో పాల్గొన్నాము.  ఆ పిల్లలతో కలసి భోజనాలు చేసాము.  ఆ సమయంలో ఆ పిల్లలతో గదుపుతూంటే ఈ ప్రపంచము చాలా విశాలమైనది,  ఈ ప్రపంచము నాఇల్లుకు మాత్రమే పరిమితంకాదు అనే భావన కలిగింది.  ఆ పిల్లలతో ఆడుకొంటూ వారికి కధలు చెబుతుంటే నా జీవితంలో నేను నాపిల్లలతో గడిపిన రోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి.  వాళ్ళు తాత, అంకులు అని పిలుస్తుంటే వారికీ నాకు గతజన్మ నుండి బంధము ఉంది అనే భావన కలిగింది.  శ్రీసాయి షిరిడీలోని చిన్నపిల్లలతో ఆటలు ఆడేవారు.  
    
    
వారికి పాటలు పాడి వినిపించేవారు అనే విషయాన్ని మనం శ్రీసాయి సత్ చరిత్రలో చూడగలము.  నిత్యము తన వద్దకు వస్తూ ఉండే ఇద్దరు పిల్లలు అమాలి, జమాలిలకు చెరొక రూపాయి ఇస్తూ ఉండేవారు బాబా.  బాబాను మొదటిసారిగా 1908లో పూజించిన బాలుడు బాపూరావు.  అతను ప్రతిరోజూ బడికి వెడుతూ ద్వారకామాయికి వచ్చి బాబా శిరస్సు పైన ఒక గులాబి పూవును ఉంచి బాబాను పూజించేవాడు.  ఒకనాడు షిరిడీకి దూరములో ఉన్న ఒక గ్రామములో ఒక కమ్మరివాని పసిపాప కమ్మరికొలిమిలో పడిపోయినపుడు బాబా తన చేయిని ద్వారకామాయి ధునిలో పెట్టి ఆ గ్రామములోని పసిపాపను కాపాడిన విషయము మనందరికి తెలిసినదే.

                             

మనం భగవంతుని అనుగ్రహము కోసం మందిరాల చుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేస్తాము.  అది మన ఆరోగ్యానికి మంచిది.  కాని భగవంతుడు నీచుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేయాలంటే నీవు ఒక అనాధపిల్లవానిని నీ ఒడిలో కూర్చుండబెట్టుకొని నీ ప్రేమను వానికి పంచిపెట్టు.  అపుడు భగవంతుడు తన అనాధపిల్లవానికి నీవు ప్రేమను పంచుతున్నావా లేదా,  లేక ఆపిల్లవానిని హింసించుతున్నావా అనే విషయాన్ని తెలుసుకోవడానికి నీచుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటాడు.  అందుచేత ప్రతి వ్యక్తి సమాజంలో ఉన్న అనాధపిల్లలకు తన ప్రేమను పంచి భగవంతుని ఆశీర్వచనాలు పొంది సాయిమార్గములో పయనంచాలి. 

జై సాయిరామ్

ఆ.  వృధ్దుల ఆశ్రమాలు – సికింద్రాబాద్,  హైదరాబాద్

నాజీవితంలో మాసాయిదర్బార్ కార్యకర్తలతో కలసి అనేకసార్లు వృధ్దుల ఆశ్రమాలకు వెళ్ళి అక్కడ అన్నదానం, వస్త్రదానం, కళ్ళజోళ్ళ పంపిణీ కార్యక్రమాలు చేసాము.  వృధ్ధుల ఆశ్రమాలలోనివారి జీవితాలలో ఒకసారి తొంగి చూసిన వారు వృధ్ధాప్యములో ఎంతగా మానసికముగా బాధ పడుతున్నది మనకు తెలుస్తుంది.  వారిలో చాలా మందికి పిల్లలు ఉన్నా వారు తమ పిల్లల ప్రేమకు నోచుకోలేక వారి పిల్లల చేతనే ఇంటినుండి గెంటివేయబడి ఇటువంటి వృధ్ధుల ఆశ్రమాలలో చేరుతున్నారు.  
               

ఒక స్త్రీని (వయస్సు సుమారు 80స.)  అమె బంధువులు ఒక ఆటోలో తీసుకొనివచ్చి ముషీరాబాద్ జైలు దగ్గర  ఉన్న వృధ్ధాశ్రమం గేటు దగ్గర దింపివేసి వెళ్ళిపోయారు.  ఆమెను ఆ వృధ్ధాశ్రమంలోని క్రేస్తవ సిస్టర్స్ ఆదుకొని ఆశ్రమములో చోటు కల్పించారు.  
    

ఇక్కడ ఉన్నవృధ్ధులతో మాట్లాడాను.  వారు అన్నమాటలు నాకు గుర్తున్నాయి.  మా ఇళ్ళలో మాపిల్లలు పెట్టే బాధలు భరించలేక ఈ ఆశ్రమానికి చేరుకొని భగవంతుని దయతో ప్రశాంతముగా జీవిస్తున్నాము.  వారి మాటలు గుర్తుచేసుకొన్నపుడు మన జీవితాలలో వృధ్ధాప్య దశ ఏవిధముగా గడుస్తుంది అనే ఆలోచన రాకమానదు.  నేడు ప్రభుత్వమువారు వృధ్ధుల పట్ల గౌరవముతో పింఛను ఇవ్వడము సంతోషకరం.  మనము ఈ వృధ్ధాశ్రమాలకు మన పుట్టినరోజున లేదా మనపెళ్ళిరోజున, లేదా మనపిల్లల పుట్టినరోజులనాడు వెళ్ళి, ఆ వృధ్ధులతో మన సంతోషాన్ని పంచుకొన్ననాడు, మనము మానవతాదేవతయొక్క ఆశీర్వచనాలను పొందగలము.

                         

ప్రభుత్వమువారే కాకుండా, హెల్ప్ ఏజ్ డ్ ఇండియా అనే స్వఛ్చంద సంస్థ కార్యకర్తలు వృధ్ధులకు సేవచేస్తూ ఈసమాజములో వృధ్ధులకు కూడా గౌరవప్రదమైన స్థానము ఉంది అని తెలియపరుస్తున్నారు.  బాబా ఏనాడు తనకు బంగారు కిరీటాలు, బంగారు సింహాసనము కావాలని కోరలేదు.  ఆయన ఒక సాధారణ ఫకీరుగానే జీవించి షిరిడీలో మహాసమాధి చెందారు.  దయచేసి సాయినాధులవారి పేరిట అనాధాశ్రమాలకు, వృధ్ధుల ఆశ్రమాలకు, మానసిక వికలాంగుల ఆశ్రమాలకు ధనసహాయము చేసి బాబావారి కృపకు పాత్రులమవుదాము.  సాయి చూపిన మార్గములో పయనిద్దాము.  ఇంకా “ఈసమాజములో మానవత్వము బ్రతికే ఉంది” అని ప్రపంచానికి చాటి చెప్పుదాము.

జై సాయిరామ్

ఇ.  మరణానికి చేరువలో ఉన్న అనాధులకు ఆశ్రయము ఇస్తున్న సంస్థ

ఇది సిదింద్రాబాద్ భోలక్ పూర్ లో ఉంది.  ఇది మదర్ థెరిసా స్థాపించిన సంస్థ.  ఈ సంస్థలోకి ఒకసారి వెళ్ళి చూసిన మానవత్వానికి ప్రతీక అయిన మదర్ థెరిసా యొక్క సేవలను గుర్తు చేసుకోవచ్చును.  అనాధ ఆశ్రమాలు, వృధ్ధుల ఆశ్రమాలలో మనం ఆరోగ్య వంతులను చూడగలము.  కాని ఈ ఆశ్రమంలో మృత్యువుతో పోరాడుతు సమాజములో తోటి మానవుల నిరాదరణకు గురయిన అభాగ్యులను ఈసంస్థవారు చేరదీసి వారికి సహాయము చేస్తున్నారు. 

ఈ సంస్థలో అనేక పర్యాయాలు అన్నదానము వస్త్రదానము చేసాము.  ఒకసారి అన్నదానములో ఒక వృధ్దురాలికి మిఠాయి పెట్టాను.  ఆమె సంతోషంతో రాత్రి భోజనము చేయను, ఇంకొక మిఠాయి ఉండ ఇవ్వమని కోరింది.  ఆమె ఆమిఠాయిని ప్రేమతో స్వీకరించి తన దగ్గర ఉన్న చిన్న డబ్బాలో దాచుకోవడం నాహృదయాన్ని కలచి వేసింది.  వీరందరిని చూసిన తర్వాత మనం చాలా అదృష్టవంతులమని, సమాజంలో గౌరవప్రదమైన స్థానంలో, ఆరోగ్యవంతమైన జీవితాన్ని గడుపుతున్నామని అనిపించింది.

ఈ ఆశ్రమంలో ప్రత్యేకత ఒకటుంది.  ఈ ఆశ్రమంలో మతాలకు అతీతంగా అనారోగ్యంతో ఉన్న వ్యక్తులను చేర్చుకొంటారు.  దాతలు ఇచ్చే ధనంతో ఈ ఆశ్రమాన్ని నడుపుతున్నారు.  ఈ ఆశ్రమంలోని వృధ్ధులు మరణించితే వారివారి మత సాంప్రదాయములతో అంతిమ సంస్కారములు నిర్వహిస్తారు.  ఇది చూసిన తర్వాత ‘ఈ సమాజంలో మానవత్వము ఇంకా బ్రతికే ఉంది’ అనే భావన కలిగింది.  అందుచేతనే ఈ పుస్తకానికి ఆ పేరు పెట్టాను.  శ్రీసాయి అంటారు. “భగవంతుడు నీలో ఉన్నాడు, నీతోటివానిలో ఉన్నాడు.  నీవు నీతోటివానికి సేవ చేసిన అది మాధవసేవ అని గుర్తుంచుకో”.  అందుచేతనే మనపెద్దలు చెప్పిన ఒక్కమాటను సదా గుర్తు పెట్టుకొందాము.  అదే "మానవసేవయే మాధవసేవ”.  ఈ సేవా కార్యక్రమాలలో పాల్గొని శ్రీసాయి మార్గములో మన జీవన ప్రయాణాన్ని కొనసాగిద్దాము.

జై సాయిరామ్

ఈ.  మానసిక వికలాంగుల ఆశ్రమము

ఇది సికింద్రాబాద్ లోని జీరా ప్రాంతములో ఉంది.  ఈ ఆశ్రమంలో అనేక పర్యాయాలు అన్నదానము, పండుగ రోజులలో మిఠాయి మరియు ఫలాల దానము చేసిన రోజులు గుర్తుకు వస్తునాయి.

ఈ ఆశ్రమాన్ని క్రైస్తవ మిషనరీలు నడుపుతున్నాయి.  ఈ ఆశ్రమంలో చూడటానికి అందరూ ఆరోగ్యవంతులుగా కనిపిస్తారు.  కాని వారు మానసిక వికలాంగులు.  వారు శారీరకముగా 30, లేదా 40 సంవత్సరముల వ్యక్తులు.  కాని మానసికముగా వారు 5 లేక 10 సంవత్సరాల పిల్లయినట్లుగా ప్రేమతో పలకరించి వారి మంచిచెడులను కన్నపిల్లలలాగ చూసుకుంటున్న అక్కడి క్రైస్తవ సిస్టర్స్ కు నమస్కరించాలి.  వారు ఆపిల్లలకు  మాతృప్రేమను పంచుతున్నారు.  సమాజములో కన్న పిల్లలను పెంచలేక ఇటువంటి ఆశ్రమాలవద్ద వదలి వెళ్ళిపోతున్న తల్లిదండ్రులకన్న ఈ క్రైస్తవ సిస్టర్స్ మానవతాదేవతలకు ప్రతిరూపాలు.  అందుచేత వారికి నమస్కరించాలి.  ఈ ఆశ్రమానికి నా మనసులో ఒక ప్రత్యేకస్థానం ఉంది. 

ఒకసారి నేను, నాభార్య ఈ ఆశ్రమంలో అన్నదానం చేయడానికి వెళ్లాము  ఆ సమయంలో ఒక బాలిక నాభార్య చేయిపట్టుకొని తనకు అటువంటి గాజులు కావాలి అని కోరసాగింది.  ఆ బాలిక కోరిన చిన్న కొరిక తీర్చాను.  ఆమె కళ్ళలోని తృప్తిని సంతోషాన్ని చూసాము.

భారతప్రభుత్వమువారు మానసిక వికలాంగులకు ప్రత్యేకమైన పాఠశాలను నిర్వహించుతున్నా ఆ సదుపాయము అందరకు చేరువలో ఉండటంలేదు.  ఈనాటి సమాజంలో సాయిప్రేమికులు అందరూ ముందుకు వచ్చి ఇటువంటివారి కోసం ప్రత్యేకమైన పాఠశాలలను నిర్వహించాలి.  సాయిప్రేమకు పాత్రులు కావాలి.  సాయి మందిరాలలో ఎన్నిసార్లు పాలాభిషేకాలు చేసాము అనేది ముఖ్యము కాదు.  ఇటువంటి పాఠశాలలలో ఎంతమంది పిల్లలకు మనము పాలు త్రాగడానికి ఇచ్చాము అనేది ముఖ్యము.  అభిషేకాలు పేరిట పాలను వృధాచేయకండి.  అనాధపిల్లల ఆశ్రమాలలోని పిల్లలు త్రాగడానికి క్షీరదానము చేయండి.  మరియు శ్రీసాయి అనుగ్రహానికి పాత్రులయి సాయి మార్గములో పయనించండి.

జై సాయిరామ్
(రేపటి సంచికలో మరికొన్ని)
(సర్వం శ్రీసాయినాధార్పణమస్తు)